Σκεφτείτε το Διαδίκτυο σαν την επιφάνεια της Γης. Υπάρχουν λοιπόν τα κομμάτια του ιστού τα οποία ο καθένας γνωρίζει. Ναι, αλλά, γύρω από αυτά -μην ξεχνάμε πως- υπάρχουν και οι αχανείς εκτάσεις του ωκεανού που αντιπροσωπεύουν το πολύ δημοφιλές “Deep Web”. Ο λόγος για τις ιστοσελίδες που δεν εμφανίζονται στις τυποποιημένες εμπορικές μηχανές αναζήτησης. Ωστόσο, μέσα σε αυτήν την άβυσσο των αχαρτογράφητων νερών, υπάρχει ένα μέρος που αναλαμβάνει επαναστατικές τεχνολογικές εξελίξεις. Πρόκειται για το γνωστό πλέον σε όλους μας “darknet” στο οποίο μπορεί κάποιος να περιηγηθεί μόνον με την χρήση υπηρεσιών όπως το Tor (The Onion Router) ή το Freenet, οι οποίες βασίζονται στην ανωνυμία και έχουν σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε οι επισκέπτες και οι ιστοσελίδες (των οποίων οι καταλήξεις είναι συνήθως .onion) να μην εντοπίζονται εύκολα.
Η αναζήτηση στο διαδίκτυο σήμερα, μπορεί να συγκριθεί με το να προσπαθήσουμε να απλώσουμε ένα δίχτυ σε όλη την επιφάνεια ενός ωκεανού. Ενώ ένα μεγάλο μέρος μπορεί να πιαστεί στο δίχτυ, εξακολουθεί να υπάρχει ένας πλούτος πληροφοριών που είναι βαθειά, και ως εκ τούτου τον χάσαμε!
Ο λόγος είναι απλός: Οι περισσότερες πληροφορίες του Ιστού είναι θαμμένες πολύ κάτω σε ιστοσελίδες που δημιουργούνται δυναμικά, και οι παραδοσιακές μηχανές αναζήτησης δεν τις βρίσκουν.
Εδώ είναι μερικά γεγονότα σχετικά με το Deep Web:

· Η ενημέρωση του κοινού σχετικά με το βαθύ Web είναι σήμερα 400 με 550 φορές μεγαλύτερη από ό,τι συνήθως ορίζει το World Wide Web.
· το Deep Web περιέχει 7.500 terabyte πληροφοριών ενώ το «επιφανειακό Web» (εκείνο δηλαδή το Web που βρίσκουμε από τις παραδοσιακές μηχανές αναζήτησης) περιέχει 19 terabyte πληροφοριών.
· το «Deep Web» περιέχει περίπου 550 δισεκατομμύρια μεμονωμένα έγγραφα σε σύγκριση με το 1 δισεκατομμύριο που υφίστανται στο «επιφανειακό Web».
· Περισσότερες από 200.000 βαθιά κρυμμένες ιστοσελίδες υπάρχουν σήμερα.
· Οι εξήντα, μόνον, από τις μεγαλύτερες βαθιά κρυμμένες τοποθεσίες Web περιέχουν συνολικά περίπου 750 terabytes πληροφοριών – ήδη, αυτές από μόνες τους, υπερβαίνουν το μέγεθος του «επιφανειακού Web» κατά σαράντα φορές.
· Το βαθύ Web είναι η μεγαλύτερη αναπτυσσόμενη κατηγορία των νέων πληροφοριών στο Διαδίκτυο.
· Oι Deep ιστοσελίδες τείνουν να είναι πιο περιορισμένες, με βαθύτερο περιεχόμενο, από τους συμβατικούς χώρους του «επιφανειακού Web».
· Η ποιότητα του περιεχομένου του Deep Web είναι 1.000 έως 2.000 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του «επιφανειακού Ιστού».
· Το περιεχόμενο Deep Web είναι ιδιαίτερα σημαντικό για κάθε ανάγκη πληροφόρησης και αγοράς.
· Περισσότερο από το ήμισυ του περιεχομένου του Deep Web βρίσκεται σε συγκεκριμένες βάσεις δεδομένων.
· Ένα πλήρες ενενήντα πέντε τοις εκατό από το Deep Web είναι προσβάσιμες στο κοινό πληροφορίες – που δεν υπόκεινται σε τέλη ή συνδρομές.

Το γνωστό και ως DarkNet υπάρχει από την δεκαετία του '70 αλλά η άνοδος και η πτώση του αυτοκράτορα από τα marketplaces του darknet, Silk Road (τώρα πλέον Silk Road 2.0) το 2013 και η έλευση των κρυπτονομισμάτων -κυρίως του Bitcoin- ανάγκασαν ακόμα και τα mainstream (συμβατικά) ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής “Ενημέρωσης”) να ασχοληθούν μαζί του.

Μουσική και DeepWeb

Έχοντας όλα αυτά υπ' όψιν, άναυδους άφησε -τους λάτρεις της μουσικής του- η απόφαση του Aphex Twin να απελευθερώσει τις λεπτομέρειες του Syro, του πρώτου του άλμπουμ εδώ και 13 χρόνια, μέσω μιας ιστοσελίδας .onion. Το ευρύ κοινό λοιπόν, ψάχνεται, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει γιατί ο άσωτος υιός της ηλεκτρονικής μουσικής επέλεξε μια τέτοια πλατφόρμα. Οι δε Hackers, μπήκαν αμέσως μέσω του Tor στην εν λόγω ιστοσελίδα μήπως και ανακαλύψουν τυχόν κρυμμένες εκπλήξεις.
Τελικά όμως ανέφεραν μέσω του Reddit ότι
ότι δεν υπάρχει ούτε κάποιο κρυμμένο περιεχόμενο, μα ούτε και μυστικά μηνύματα.
Απλά κάποιος σχολιαστής, έγραψε ότι:


Αν μη τι άλλο, η τοποθεσία δείχνει κάπως ασουλούπωτη.

Βλέπουμε πάντως πως τέτοιου είδους κινήσεις επεκτείνονται καθώς όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες διερευνούν τα σύνορα του διαδικτύου, προκειμένου να εμπνευστούν, να ζήσουν την περιπέτεια, να βιώσουν την ανωνυμία και την εξέγερση -σε αναζήτηση μιας πιο αληθινής και χωρίς λογοκρισία αντανάκλασης της κοινωνίας στην οποία ζούμε.
Ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες είναι και ο Lee Bannon, ένας πειραματικός παραγωγός του hip-hop, με βάση του το Σακραμέντο. Ο Bannon πέρασε τα τελευταία χρόνια εργαζόμενος διακριτικά πάνω σε ένα άλμπουμ εμπνευσμένο από το darknet. Η πρώτη του εμπειρία με το Βαθύ Διαδίκτυο (Deep Web) ήρθε όταν ανακάλυψε πως η μουσική του συζητιέται σε διάφορους τύπους φόρουμ στο διαδίκτυο.
Η hip-hop βάση των οπαδών μου, κατά κάποιον τρόπο εξελίσσεται, σε ένα πλήθος από πνευματικούς χάκερζ,
λέει.
Οι άνθρωποι αυτοί ζουν ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής και θα ήθελα να βουτήξω κι εγώ σε αυτήν την ατμόσφαιρα· να νιώσω τον παλμό τους.
Τονίζει δε πως
Για μένα, η γοητεία όλου αυτού βρίσκεται στην κοινωνική δικαιοσύνη και σε αυτό το νέο σύνορο των δυνατοτήτων.
Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε σαν ένα σπαθί. Κάποιος καλός, θα μπορούσε να το πάρει για να προστατεύσει τους ανθρώπους και ένας κακός, για να κόψει το κεφάλι κάποιου.

Και φυσικά, ο Lee Bannon δεν είναι ο μόνος που έχει ασπαστεί την υποκουλτούρα του διαδικτύου.
Ο Καναδός καλλιτέχνης και δοκιμιογράφος Jon Rafman εξηγεί ότι
Ανακάλυψα μία καινούρια κοινότητα, την “Wizardchan”, που δεν γνώριζα καν πως υπήρχε. Πρόκειται για μια online κοινότητα αρσενικών παρθένων που έχουν περάσει την ηλικία των 30. Μένουν παρθένοι μέχρι τα 30 τους γιατί ένα ιαπωνικό ρητό λέει ότι αν φθάσεις στην ηλικία των 30 και είσαι ακόμα παρθένος, θα γίνεις μάγος. Είναι μια κοινότητα υποστήριξης της αυτο-υποτίμησης και αυτο-απέχθειας, με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ.
Κάθε φορά, βρίσκω κάτι νέο. Αποκαλύπτω έναν ολόκληρο κόσμο μέσα σε έναν κόσμο. Είναι σαν να νομίζεις ότι ξέρεις τι εστί πραγματικότητα και, στην συνέχεια, να ανακαλύψεις ένα ολόκληρο σύμπαν μέσα σε ένα άτομο.

Ο Rafman παραδέχεται πως ένα μεγάλο μέρος της αγάπης του για την πιο σκοτεινή γωνιά του Διαδικτύου οφείλεται στο γεγονός ότι, αυτή η “γωνιά”, θα επιτρέπει στους ανθρώπους να αναλάβουν νέους ρόλους και ταυτότητες.
Ωστόσο, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του darknet -που είναι η ανωνυμία- θέλουν να μας την περάσουν ως το πιο επικίνδυνο συστατικό του. Μα σημαία τους, ατάκες του στυλ
τι έχεις να κρύψεις;
περάσαμε στους κινδύνους που τίθενται από την απόλυτη έλλειψη της ανωνυμίας η οποία επεβλήθη με το έτσι θέλω στους χρήστες του διαδικτύου, από ιστοσελίδες που συλλέγουν τα δεδομένα τους.

via: osarena.net