και περίμενε στο μουσείο μαζί με το γερμανικό κρανίο (που αν θυμάστε είπαμε πως ήταν αποδεδειγμένα σύγχρονο και ήταν και αυτό ένα άλλο μέτρο σύγκρισης…) και μαζί με το κρανίο Σμισθόνιαν.
Οι ιδιώτες κάτοχοι ήρθαν όλοι και τα πάντα ήταν έτοιμα για να αρχίσουν τα τεστ αυτή τη φορά όμως με ΑΠΟΛΥΤΗ σιγουριά ότι τα συμπεράσματα θα ήταν σίγουρα και αξιόπιστα γιατί είχαν βρει και το πολυπόθητο δεύτερο μέτρο σύγκρισης, το κρυστάλλινο κύπελο από το Μοντε Αλμπάν.
Eτσι λοιπόν ένα ένα τα κρυστάλλινα κρανία βγήκαν από τις συσκευασίες τους.Ο «Μαξ» βγήκε από την ολοκαίνουργια θήκη του, το κρανίο Σα-Να-Ρα από την ταξιδιωτική του τσάντα και το κρανίο Σμισθόνιαν από ένα τεράστιο ειδικά κατασκευασμένο ξύλινο κιβώτιο ενώ το μικρό κρανίο της Νόρμα είχε μεταφερθεί τυλιγμένο μέσα σε ένα κεφαλομάντηλο. Το κρυστάλλινο κύπελλο ήταν το κερασάκι της τούρτας.
Όλα τοποθετήθηκαν σε μια πρόχειρη διάταξη πάνω στο τραπέζι και οι διαφορές στο μέγεθος, στην τεχνοτροπία και στην μορφή έγιναν αμέσως ορατές. Η παράθεση αυτή ήταν καταπληκτική…
Κρυστάλλινα Κρανία: Τα Απαγορευμένα Μυστικά τους
Υπήρχε το «γιγάντιο» κρανίο του Σμιθσόνιαν με τα βαριά θολωμένα χαρακτηριστικά και το στραβό –όπως φαινόταν – χαμόγελο, το στυλιζαρισμένο αλλά πάντως όμορφο και σχεδόν διάφανο κρανίο του Βρετανικού μουσείου, το γερμανικό κρανίο με τις απαλές γραμμές που θύμιζαν τη σύγχρονη τεχνολογία κατασκευής του, ο «Μαξ» το θολό ασημόγκριζο «θεραπευτικό» κρανίο με τα απλά χαρακτηριστικά του, το ακόμα βρώμικο κρανίο Σα-Να-Ρα με τα χοντροειδή δόντια του και τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά που είχε παρουσιάσει τόσο πολλές εικόνες στον Νικ Νοσερίνο στο πέρασμα του χρόνου και τέλος το κρανίο με το σταυρό λειψανοθήκη που ήταν καρφωμένος πάνω του καθώς και το κρυστάλλινο κύπελλο που θα έπαιζε στη συνέχεια το ρόλο του μέτρου σύγκρισης…
Υστερα η κα Μάργκαρετ Σαξ άρχισε τη διαδικασία καθαρισμού της επιφάνειας των κρανίων ξεκινώντας με ένα καλό καθάρισμα στα δόντια του Μαξ υπό το άγρυπνο και προστατευτικό βλέμμα της «ιδιοκτήτριας» Τζόαν Παρκς. Κατόπιν άρχισε να κάνει μικρά εκμαγεία από διάφορα σημεία όλων των κρανίων. Η ιδέα ήταν να παρθούν εκμαγεία από περιοχές των κρανίων που είχαν τα πιο λεπτομερειακά σκαλίσματα, ιδιαίτερα γύρω από τα μάτια και τα δόντια. Εκμαγεία έγιναν επίσης και στα πιο λεία τμήματα της κορυφής του καθενός από τα κρανία ώστε να μπορεί να γίνει σύγκριση της εργασίας που είχε πραγματοποιηθεί πάνω σε διάφορα σημεία των κρανίων. Αργότερα αυτά τα εκμαγεία θα ανιχνεύονταν κάτω από το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, όπου η τεράστια μεγέθυνση θα μπορούσε να αποκαλύψει οποιαδήποτε σημάδια είχαν γίνει κατά την κατασκευή των κρανίων.
Αν και η ανάλυση της χρήσης των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν ήταν πιθανώς το πιο αποτελεσματικό τεστ, το Βρετανικό μουσείο ενδιαφερόταν επίσης και για μια ανάλυση της γεωγραφικής προέλευσης του κρυστάλλου.
Στην επόμενη φάση μόλις ολοκλήρωσε η Δρ.Σαξ τις εργασίες της το έργο συνέχισε ο Δρ. Αντριου Ράνκιν ο οποίος άρχισε να τα εξετάζει με το βιντεομικροσκόπιό του.
Το όργανο αυτό παρουσίαζε όπως έχουμε πει μια μεγεθυσμένη εικόνα των εγκλεισμάτων που υπήρχαν σε κάθε κομμάτι κρυστάλλου.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων έκαναν 2 μέρες για να βγουν.
Την μέρα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων ένα μέλος του προσωπικού του μουσείου (και όχι κάποιος από τους συμμετέχοντες στην έρευνα επιστήμονες…) άρχισε να αναφέρεται σε ένα προς ένα τα κρανία, αρχίζοντας με αυτό του Βρετανικού μουσείου. Δυστυχώς στα δόντια του είχαν βρεθεί σημάδια τροχού. Αυτό σήμαινε ότι πλέον αντί για «αρχαίο» θα χαρακτηριζόταν «μετακολομβιανό» υποθέτοντας ότι μάλλον είχε κατασκευαστεί με τη χρησιμοποίηση της ευρωπαϊκής τεχνολογίας είτε στην Ευρώπη είτε στην Κεντρική Αμερική μετά την άφιξη των Ευρωπαίων το 1492.
Ομοίως αποδείχτηκε ότι και το κρανίο του Σμιθσόνιαν έφερε ίχνη από τροχό…
Σχετικά με την προέλευση του κρυστάλλου ως πρωτογενής ύλης που χρησιμοποιήθηκε για να κατασκευαστούν αυτά τα κρανία πάλι το μουσείο βάσει των γεωλογικών στοιχείων κατέληξε ότι δεν ήταν αρχαία.
Ετσι λοιπόν αποδείχτηκε ότι τα 2 κρανία που ανήκαν σε μουσεία ήταν πλαστά.
Όμως τι γινόταν με τα άλλα? Η άποψη της Νόρμας Ρέντο για το δικό της κρανίο ήταν φιλοσοφημένη: Δε θα άλλαζε τίποτα για αυτή αν αποδεικνυόταν ότι ήταν σύγχρονο μιας και θα εξακολουθούσε να είναι γι’αυτήν ένα πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο που έφτασε στα χέρια της μέσα από τόσες γενιές της αριστοκρατικής της οικογένειας. Όμως από ότι φαινόταν τα τεστ για το κρανίο με τον σταυρό λειψανοθήκη (μια τρύπα στην κορυφή του κρανίου όπου οι ισπανοί είχαν κάνει για να ενσωματώσουν ένα σταυρό στο κρανίο θέλοντας μάλλον να ξορκίσουν έτσι το κακό που πίστευαν ότι συμβόλιζε το κρανίο) ήταν πολύ αντιφατικά… Η Δρ.Μάργκαρετ Σαξ είχε ανακαλύψει 2 ίχνη εργασιών πάνω στο κρανίο. Οι λεπτομέρειες των δοντιών φαίνονταν να έχουν σκαλιστεί με τροχό, όπως και το πάνω μέρος του κρανίου όπου είχε προστεθεί ο σταυρός. Το υπόλοιπο όμως κρανίο είχε σαφώς σκαλιστεί με το χέρι, ίσως από Κεντροαμερικανούς της προκολομβιανής εποχής, ενώ αργότερα τα δόντια ξανασκαλίστηκαν με τροχό (μάλλον οι ισπανοί όταν βρήκαν το κρανίο το θεώρησαν χοντροκομμένο και προσπάθησαν να δώσουν το δικό τους touch στο έργο τέχνης κάνοντας το φινίρισμα στα δόντια με τροχό και ανοίγοντας μια τρύπα στο κρανίο για να το «φέρουν στα μέτρα τους» τοποθετώντας ένα σταυρό…).
Σύμφωνα με τον Δρ.Ράνκιν το κρανίο της Νόρμας με το σταυρό Λειψανοθήκη είχε κατασκευαστεί από ένα μεγάλο κομμάτι κρυστάλλου του μεγέθους που συνήθως βρίσκεται μόνο στη Βραζιλία. Ανακάλυψε όμως – πράγμα περίεργο – ότι το είδος του κρυστάλλου αυτού ήταν σχεδόν ίδιο με εκείνο που είχε χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του κρυστάλλινου κυπέλλου του Μόντε Αλμπάν, το οποίο ως γνωστόν είναι άνω των 1.000 ετών και πιθανότατα είχε κατασκευαστεί από κρύσταλλο της Κεντρικής Αμερικής. Ετσι λοιπόν το κρανίο της Νόρμα ήταν ένα αυθεντικά αρχαίο κρανίο.
Και όταν ήρθε η ώρα του αντιπροσώπου του Βρετανικού μουσείου για να αναγγείλει τα αποτελέσματα για τα άλλα 2 κρανία τον Μαξ και το Σα-Να-Ρα εκείνος δεν είπε τίποτα παρά μόνο: «Φοβάμαι ότι δεν είμαστε σε θέση να σχολιάσουμε τα άλλα δυο κρανία».
Φανερά ενοχλημένοι οι ιδιοκτήτες των 2 κρανίων που είχαν μπει σε όλο αυτόν τον κόπο να ταξιδέψουν με τα κρανία από την Αμερική κάνοντας έξοδα και περιμένοντας με αγωνία όλο αυτό το διάστημα ζήτησαν εξηγήσεις όμως ο αντιπρόσωπος του Βρετανικού μουσείου ενοχλημένος πρόσθεσε ότι «έχουν δοθεί άνωθεν αυστηρές εντολές προς όλο το προσωπικό να μην κάνουν σχόλια».
Τι συνέβαινε?
Τι υπήρχε σχετικά με τα κρανία που δεν μπορούσε να κοινολογηθεί??
Είχαν άραγε ανακαλύψει πως τα κρανία αυτά ήταν όντως αρχαία?
Αν ναι γιατί δεν μπορούσαν να το πουν?
Μήπως είχαν βρει κάποια σημαντική πληροφορία που ήταν υπέρ του δέοντος «ευαίσθητη» για λαϊκή κατανάλωση?
Μήπως τα κρανία είχαν κατασκευαστεί με μια άγνωστη για μας τεχνολογία?
Η μήπως ήταν τόσο εμφανώς σύγχρονες απάτες που το μουσείο απλώς φοβόταν να το παραδεχτεί?
Οσο και αν ασκήθηκαν πιέσεις τόσο από δημοσιογράφους όσο και από τους ιδιοκτήτες των κρανίων απαντήσεις δεν δοθήκαν εκτός από το ότι ήταν πολιτική του μουσείου να μην κάνουν τεστ σε τεχνουργήματα που ανήκουν σε ιδιώτες.
Περιέργως το μουσείο είχε ξεχάσει την πρόσκληση που έκανε στους ιδιώτες αυτούς και την προετοιμασία των έξη μηνών για να καταφέρει να στήσει αυτή την επιχείρηση έρευνάς τους. Η ίδια η Δρ. Τζέϊν Γουώλς είχε πει στην αναφορά της ότι ήλπιζε να δανειστεί κρανία τόσο από μουσεία όσο και από ιδιώτες συλλέκτες με σκοπό την επιστημονική έρευνα και προκειμένου να ανακοινώσει δημοσίως τα αποτελέσματα.
Εν τούτις το κρανίο με τον σταυρό λειψανοθήκη ανήκε προφανώς σε ιδιώτη συλλέκτη, την αριστοκρατική Νόρμα Ρέντο και παρά ταύτα το μουσείο είχε κάνει σχόλια για αυτό… (δυο μέτρα και δυο σταθμά λοιπόν άραγε γιατί?)
Οι ιδιοκτήτες των 2 κρανίων απορημένοι προσπάθησαν να καταλάβουν το γιατί.
Συζητώντας ο Νικ Νοσερίνο με την Τζόαν Παρκς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ίσως το Βρετανικό μουσείο έχοντας διαπιστώσει πως το δικό του κρανίο και το μεγάλο κρανίο του Σμιθσόνιαν ήταν σύγχρονα είχε ανακαλύψει και το ίδιο και για τα άλλα 2 κρανία και φοβόταν να το σχολιάσουν δημοσίως μήπως και οι κάτοχοί τους προέβαιναν σε αντιδικία. Ετσι λοιπόν έπιασαν τους υπεύθυνους του μουσείου και τους ρώτησαν αν θα τους επιτρέπονταν να μάθαιναν τα αποτελέσματα με την προϋπόθεση ότι οι ιδιοκτήτες των κρανίων θα έδιναν γραπτώς την διαβεβαίωσή τους με μια ένορκη δήλωση ότι δε θα επανέλθουν σε αυτό το θέμα όποια και αν ήταν τα σχόλια και ότι δεν θα ερχόντουσαν σε αντιδικία με το μουσείο.
Αδικος κόπος! Το μουσείο φαινόταν ότι ήταν διατεθιμένο να τηρήσει σιγή ιχθύος γύρω από το θέμα και να κρατήσει επτασφράγιστο μυστικό το αποτέλεσμα των τεστ. Σε μια προσπάθεια απεγκλωβισμού τους «τα γύρισαν» λέγοντας ότι τελικά ποτέ δεν έγιναν τεστ στα 2 αυτά κρανία! Και όμως τόσο η Τζόαν Παρκς όσο και ο Νικ Νοσερίνο ήταν μπροστά όταν έπαιρναν εκμαγεία από τα κρανία τους και όταν ο Μαξ και το Σα-Να-Ρα έμπαιναν στο βιντεομικροσκόπιο! Το μουσείο συμφώνησε σε αυτή τη φάση αλλά είπαν ότι τα κρανία δεν πέρασαν στην επόμενη φάση ανάλυσης των στοιχείων που είχαν χωρίς ποτέ να αναφέρουν για ποιόν λόγο δε το έκαναν…
Τι είχε άραγε σταματήσει το Βρετανικό μουσείο από το να δώσει τις απαντήσεις που ήταν τόσο απαραίτητες?
Θα πάρουμε ποτέ απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά?
… γιατί βέβαια ενώ οι Βρετανοί είχαν δημιουργήσει ντοκυμαντέρ με θέμα την έρευνα αυτή του Βρετανικού μουσείου και ενώ είχαν ορίσει ημερομηνία που αυτή θα έβγαινε στον αέρα η εκπομπή αυτή δεν βγήκε ποτέ!!
Και για του λόγου το αληθές: «In April of 1996, The BBC, in association with the British Museum and Everyman Productions, of London, performed tests on several crystal skulls to determine the age of the caning through electron microscope. Nick Nocerino was invited to bring Sha-Na-Ra. Carl and Jo Ann Parks were invited to bring Max.
The British museum offered their Aztec skull and the Smithsonian Institution was invited to bring their 40-pound skull. Also included was a skull from Guatemala, an ancient gold and silver plated reliquary cross which rested in a carved crystal skull and a small skull. Anna Mitchell-Hedges was also invited. However, she declined.
A documentary was produced of the tests by the BBC. The results were shocking to the museum staff. It was determined that the British skull and the Smithsonian skull were not ancient, but in fact carved using very contemporary methods from the 1800s.
Sha-Na-Ra and Max were also examined. While the officials of the museum would not publicly comment as to the results, it was confidentially revealed, by the antiquity expert brought to the museum by its officials, that the method used to carve Max and Sha-Na-Ra, was used more than 5000 years ago! The skull in the British museum was a fake. The Smithsonian skull was a fake. The Mitchell-Hedges skull? Well, we wonder why Anna declined. Her only comment was that it had been tested enough in the past.
The BBC aired their documentary in July, 1996 and will be aired by U.S. television, however, no date has yet been set. In a letter to me from Everyman Productions, in London, it was reported by the BBC that they had never aired a program in this series with a larger audience.»

Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ (αποτελούμενο απο 8 μέρη) για τα κρυστάλλινα κρανία. Δυστηχώς είναι μόνο στα αγγλικά.