Ψυχρή σύντηξη
13. Ψυχρή σύντηξη






Μετά από περίπου 20 χρόνια, επιστρέφει. Στην πραγματικότητα, η ψυχρή σύντηξη ποτέ δε μας είχε αφήσει. Σε μια περίοδο μεγαλύτερη των 10 χρόνων, από το 1989, στα εργαστήρια του Ναυτικού στις Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν περισσότερα από 200 πειράματα για να διερευνηθεί εάν οι πυρηνικές αντιδράσεις που παράγουν περισσότερη ενέργεια από εκείνη που καταναλώνουν, κάτι που υποτίθεται πως είναι πιθανό μόνο μέσα στα αστέρια, μπορούν να συμβούν σε θερμοκρασίες δωματίου. Ένας μεγάλος αριθμός από ερευνητές έχουν από τότε θεωρήσει τους εαυτούς τους ως οπαδούς αυτής της άποψης.

Με ελεγχόμενη ψυχρή σύντηξη πολλά από τα ενεργειακά προβλήματα του κόσμου θα μπορούσαν να εξαλειφθούν. Δεν είναι λοιπόν καθόλου άξιο απορίας το ότι το Τμήμα Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών εκδήλωσε ενδιαφέρον, ώστε μετά από μια μακρόχρονη ανασκόπηση των στοιχείων κατέληξε στη δήλωση ότι είναι ανοιχτό στην αποστολή προτάσεων για νέα πειράματα ψυχρής σύντηξης.

Και αυτό ήταν μια σημαντική αλλαγή πορείας. Η πρώτη αναφορά του Τμήματος Ενέργειας για το αντικείμενο αυτό δημοσιεύτηκε πριν από περίπου 20 χρόνια και είχε καταλήξει στο ότι τα αρχικά αποτελέσματα της ψυχρής σύντηξης που είχαν παραχθεί από τον Martin Fleischmann και τον Stanley Pons του Πανεπιστημίου της Utah και που αποκαλύφθηκαν σε μια συνέντευξη τύπου το 1989, ήταν αδύνατο να αναπαραχθούν, κάτι που υποδήλωνε πως ήταν εσφαλμένα.

Ο βασικός ισχυρισμός της ψυχρής σύντηξης είναι ότι η εμβύθιση ηλεκτροδίων παλλαδίου σε βαρύ ύδωρ (στο οποίο το οξυγόνο συνδυάζεται με το ισότοπο του υδρογόνου, το δευτέριο) μπορεί να απελευθερώσει μια μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Εφαρμόζοντας μια διαφορά δυναμικού διαμέσου των ηλεκτροδίων υποτίθεται ότι μπορούν οι πυρήνες του δευτέριου να μετακινηθούν στο μοριακό πλέγμα του παλλαδίου, επιτρέποντάς τους να υπερνικήσουν τη φυσική τους άπωση και να συγχωνευθούν, απελευθερώνοντας απότομα μια μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Το πρόβλημα είναι πως η σύντηξη σε θερμοκρασία δωματίου θεωρείται από κάθε αποδεκτή επιστημονική θεωρία πως είναι αδύνατη.

Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, σύμφωνα με τον David Nagel, έναν μηχανικό του Πανεπιστημίου George Washington στην Washington DC. Χρειάστηκαν 40 χρόνια για να εξηγήσουμε τι γίνεται με τους υπεραγωγούς, όπως τονίζει, έτσι δεν υπάρχει λόγος να απορρίψουμε την ψυχρή σύντηξη. Η πειραματική απόδειξη είναι αλεξίσφαιρη, προσθέτει. Δεν μπορείς να την εξαλείψεις.




Ο άξονας του κακού
14. Ο άξονας του κακού




Τι θα κάνατε εάν βρίσκατε ένα μυστηριώδες και αντιφατικό μοτίβο στα απομεινάρια της ακτινοβολίας της Μεγάλης Έκρηξης; Το 2005, η Kate Land και ο Joao Magueijo στο Αυτοκρατορικό Κολέγιο του Λονδίνου αντιμετώπισαν ακριβώς αυτό το αίνιγμα. Αυτό που έκαναν στη συνέχεια ήταν να αποκαλέσουν το εύρημά τους αυτό ως τον 'άξονα του κακού'.

Τι είχαν δει ακριβώς; Αντί να βρουν θερμά και ψυχρά σημεία που να είναι τυχαία διεσπαρμένα στον ουρανό όπως θα περίμεναν, η ανάλυση έδειξε πως τα σημεία στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου (cosmic microwave background CMB) φαινόντουσαν να είναι διαταγμένα σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση στον χώρο.

Η διάταξη αυτή είναι 'δαιμονική' γιατί υπονομεύει αυτό που νομίζαμε ότι γνωρίζουμε αναφορικά με τις αρχικές στιγμές του σύμπαντος. Η σύγχρονη κοσμολογία είναι δομημένη στην υπόθεση ότι το σύμπαν είναι στην ουσία του ομοιόμορφο σε οποιαδήποτε διεύθυνση κι αν κοιτάξουμε. Εάν η κοσμική ακτινοβολία έχει μια προτιμούμενη διεύθυνση, ίσως θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η υπόθεση αυτή, μαζί με τις καλύτερες θεωρίες μας σχετικά με την κοσμική ιστορία.

Η καταστροφή μπορεί να αποφευχθεί εάν μπορούμε να δείξουμε πως ο άξονας προέρχεται από κάποια παραξενιά στον τρόπο με τον οποίο παρατηρούν την ακτινοβολία τα τηλεσκόπιά μας και οι δορυφόροι μας. Ένα κοντινό μεγάλο υπερ-συσσωμάτωμα γαλαξιών θα μπορούσε επίσης να σώσει την κατάσταση: η βαρυτική του έλξη θα μπορούσε να είναι αρκετή για να διαστρέψει την ακτινοβολία στην ανώμαλη μορφή που έχει παρατηρηθεί.

Κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα. Έχουμε να κάνουμε με τα όρια των δυνατοτήτων μας, λέει ο Michael Longo του Πανεπιστημίου του Michigan στο Ann Arbor. Όλες οι παρατηρήσεις πέρα από τον γαλαξία μας σκιάζονται από τον δίσκο του Γαλαξία, τονίζει, έτσι χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί για το πώς τις ερμηνεύουμε.

Το Ευρωπαϊκό Τμήμα Διαστήματος εκτόξευσε πρόσφατα το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck, κάτι που μπορεί να διευθετήσει το ζήτημα όταν θα φτιάξει τους πιο ευαίσθητους χάρτες που έχουν ποτέ φτιαχτεί για την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου. Μέχρι τότε, ο άξονας του κακού θα συνεχίζει να μας τρομοκρατεί.



Σκοτεινή ροή
15. Σκοτεινή ροή





Δε μπορούμε να δούμε τι βρίσκεται πέρα από τον ορατό ορίζοντα του σύμπαντός μας, απλά επειδή το φως που εκπέμπεται πίσω από τον ορίζοντα δεν είχε ποτέ το χρόνο για να μας φτάσει. Παρά αυτή τη δυσκολία, πάντα υποθέταμε πως το διάστημα είναι γεμάτο με το ίδιο υλικό οπουδήποτε κι αν πάει κανείς στο σύμπαν.

Έτσι, τα πρόσφατα ευρήματα από τον Sasha Kashlinsky του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt στο Maryland, δεν βγάζουν κανένα νόημα. Με τους συνεργάτες του βρήκε μια ομάδα από συμπλέγματα γαλαξιών να κινούνται με μια ασυνήθιστη ταχύτητα στην κατεύθυνση μιας μικρής περιοχής του ουρανού μεταξύ των αστερισμών του Κενταύρου και Vela. Ο Kashlinsky αποκάλεσε το φαινόμενο αυτό 'σκοτεινή ροή', ως φόρο τιμής στη σκοτεινή ενέργεια και στη σκοτεινή ύλη.

Δεν υπάρχει εμφανής λόγος γιατί τα συμπλέγματα θα έπρεπε να κινούνται με τόσο μεγάλες ταχύτητες, εκτός εάν εφαρμόζεται σ' αυτά μια ασυνήθιστα μεγάλη έλξη από κάτι που βρίσκεται πέρα από τον ορατό ορίζοντα. Αλλά τι είναι αυτό; Η πιο προφανής απάντηση είναι πως υπάρχει κάτι μεγάλο εκεί έξω, πολύ μεγαλύτερο από οτιδήποτε ξέρουμε στο γνωστό μας σύμπαν. Ένας τέτοιος γίγαντας θα επέβαλλε μια μορφή κλίσης στο σύμπαν, κάνοντας την ύλη να κινηθεί σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, όπως υποδηλώνουν οι παρατηρήσεις της σκοτεινής ροής.

Εάν υπάρχουν τέτοιες κοσμικές μεγα-δομές, πιθανότατα αντικαθιστούν ένα μυστήριο με ένα άλλο. Μία από τις θεμέλιους λίθους της κοσμολογίας είναι η Κοπερνίκεια Αρχή, που λέει πως δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο σχετικά με την περιοχή του σύμπαντος στην οποία βρισκόμαστε. Έτσι, εάν υπάρχουν μεγα-δομές πέρα από τον ορίζοντά μας, θα έπρεπε να βρίσκονται και στη δική μας περιοχή. Αλλά δεν έχουμε δει καμία.

Υπάρχουν επίσης υποδείξεις πως η έλξη μπορεί να προέρχεται από ένα άλλο σύμπαν. Αυτό θα ήταν καλό νέο για όσους υποστηρίζουν τη θεωρία του αιώνιου πληθωρισμού, που υποθέτει πως το σύμπαν στην πραγματικότητα αποτελείται από πολλά μίνι σύμπαντα, σα φουσκάλες, που αποκολλήθηκαν το ένα από το άλλο. Ο Kashlinsky προετοιμάζει άρθρα με περαιτέρω αποτελέσματα. Υποστηρίζει πως οι παρατηρήσεις μας οδηγούν σε μεγα-δομές πέρα από τον ορίζοντα.



Προϊστορικό θερμοκήπιο
16. Προϊστορικό θερμοκήπιο




Η Ηώκαινος Περίοδος ξεκίνησε πριν από 56 εκατομμύρια χρόνια και τελείωσε πριν από 34 εκατομμύρια χρόνια. Γεωλογικά στοιχεία που προέρχονται από το αρχικό και το μέσο τμήμα αυτής της περιόδου προσφέρουν νέα που μας προβληματίζουν: η μέση θερμοκρασία στις τροπικούς εκείνη την εποχή θα πρέπει να ήταν στο ύψος των 40ο C ενώ οι πόλοι είχαν θερμοκρασία 15 ή 20ο C. Κανένα από τα κλιματικά μοντέλα που διαθέτουμε δεν μπορεί να κάνει εκτίμηση για το πώς προήλθε το θερμοκήπιο αυτό της Ηώκαινου.

Με όποιον τρόπο κι αν ερευνήσει κανείς το αίνιγμα της Ηώκαινου, θα συναντήσει κακά νέα για τη ζωή στη Γη. Για αρχή, όποιες αλλαγές και αν κάνουμε στα κλιματολογικά μας μοντέλα για να περιλάβουν και την περίπτωση αυτή, θα παραχθούν τρομακτικές προβλέψεις υπερθέρμανσης. Ακόμα, υποδηλώνει πως δεν υπάρχει αναδραστικός μηχανισμός που θα μπορούσε να σταθεροποιήσει έναν θερμαινόμενο κόσμο ενάντια σε μια ανεξέλεγκτη κλιματική αλλαγή. Και τρίτον, υπάρχουν γεωλογικά στοιχεία για εξάλειψη φυτών στην Ηώκαινο.

Εάν η σύγχρονη Γη εξελίσσεται με τον ίδιο τρόπο και εάν φυτά στις τροπικούς αρχίζουν να πεθαίνουν, αυτό θα αποτελέσει ακόμα έναν λόγο για την γρήγορη αύξηση στα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα. Η ανωμαλία του θερμοκηπίου στην Ηώκαινο υποδηλώνει πως το χειρότερό μας σενάριο είναι τουλάχιστον αισιόδοξο.



Fly-by ανωμαλίες
17. Fly-by ανωμαλίες





Ο απόμαχος μηχανικός της NASA John Anderson θα παρατηρούσε με μεγάλο ενδιαφέρον την πτήση του διαστημοπλοίου Rosetta του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Τμήματος που θα περνούσε για τρίτη και τελευταία φορά κατευθυνόμενο στην πορεία του για τον κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko.

Τέτοια πτητικά περάσματα δίνουν στα διαστημόπλοια ένα τίναγμα επιπλέον ταχύτητας στο ταξίδι τους μέσα από το Ηλιακό Σύστημα. Χρησιμοποιώντας τα βαρυτικά πεδία πλανητών ή δορυφόρων, μπορεί να γίνει οικονομία στα καύσιμα και να επιτευχθεί ένα ταξίδι πολύ μακρύτερα μέσα από το ηλιακό σύστημα, κάτι που αλλιώς θα ήταν αδύνατο. Αλλά αυτό το κόλπο είχε μια αναπάντεχη επίδραση.

Τον Δεκέμβριο του 1990, για παράδειγμα, το διαστημόπλοιο Galileo της NASA εκσφενδονίστηκε γύρω από τη Γη καθώς πορευόταν για τον Δία. Καθώς η βολίδα επιταχυνόταν απομακρυνόμενη από τη Γη, ταξίδευε με ταχύτητα 3.9 χιλιοστά το δευτερόλεπτο πιο γρήγορα από όσο θα έπρεπε να είναι η ταχύτητα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της NASA. Η μεγαλύτερη τέτοια ασυμφωνία που έχει καταγραφεί, το 1998, επηρέασε το διαστημόπλοιο της NASA, NEAR Shoemaker, που η ταχύτητά του ενισχύθηκε με ακόμα 13.5 χιλιοστά το δευτερόλεπτο. Η Rosetta είχε ήδη μια ενίσχυση: το 2005 είχε επιταχυνθεί με 1.8 χιλιοστά ανά δευτερόλεπτο περισσότερο από όσο αναμενόταν καθώς πέρασε γύρω από τη Γη.

Τίποτε στη γνωστή φυσική δεν μπορεί να προβλέψει αυτή την επιτάχυνση. Ο Anderson συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία και κατέληξε σε μια εμπειρική φόρμουλα που συσχετίζει τις γωνίες των διανυσμάτων της βολίδας καθώς πλησιάζει και απομακρύνεται και την περιστροφική ταχύτητα της Γης με την επιπλέον επιτάχυνση που δίνεται στα διαστημόπλοια καθώς περνούν από εμάς. Βρήκε πως οι μικρότερες ανωμαλίες εμφανίζονται όταν τα διανύσματα άφιξης και αναχώρησης είναι συμμετρικά σε σχέση με τον γήινο ισημερινό. Σε μια περίεργη στροφή, η φόρμουλα περιλαμβάνει επίσης και την ταχύτητα του φωτός. Ποια είναι όμως η φυσική που κρύβεται από πίσω;

Δεν υπάρχει εξήγηση από την επίσημη και αποδεκτή φυσική. Αλλά έχει προταθεί μια ποικιλία από εξωτικές εξηγήσεις. Αυτές περιλαμβάνουν τη σκοτεινή ενέργεια, τροποποιήσεις της σχετικότητας, ανισορροπίες στο βαρυτικό πεδίο της Γης ή κάτι άγνωστο που έχει να κάνει με την αδράνεια ή τη φύση του φωτός. Από αυτές τις ιδέες, η λιγότερο αμφισβητήσιμη είναι ότι η ανωμαλία έχει να κάνει με την σκοτεινή ύλη που είναι δεσμευμένη από τη Γη, λέει ο Michael Nieto του Εθνικού Εργαστηρίου του Los Alamos, ο οποίος εργάζεται μαζί με τον Anderson στην έρευνα για τη συγκεκριμένη ανωμαλία.



Υβριδική ζωή

18. Υβριδική ζωή

Θαλάσσιο ασκίδιο


Εάν δει κανείς το γονιδίωμα από ένα θαλάσσιο ασκίδιο (sea squid) θα έρθει αντιμέτωπος με μια αλλόκοτη έκπληξη. Τα μισά από τα γονίδιά του έχουν μια ακριβή εξελικτική ιστορία. Για να είμαστε δίκαιοι, το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα μισά. Το πρόβλημα είναι πως οι δύο ιστορίες είναι παντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Φαίνεται πως τα θαλάσσια ασκίδια δεν τοποθετούνται, όπως νομίζαμε, ανάμεσα στα χορδωτά, στην ίδια εξελικτική γραμμή με αυτή των ανθρώπων. Αντίθετα, είναι το αποτέλεσμα αυτού που συμβαίνει όταν αναμειγνύεις ένα αρχαίο χορδωτό με έναν πρόγονο του αχινού.

Η ανάμειξη δύο διαφορετικών εξελικτικών γραμμών υποτίθεται πως δεν μπορεί να λειτουργήσει. Σύμφωνα με την καθιερωμένη βιολογική γνώση, οποιαδήποτε χίμαιρα που θα αποτελεί το προϊόν μιας τέτοιας ανάμειξης δε θα είναι παρά ένα εξελικτικό αδιέξοδο (δηλαδή, δεν μπορεί να εξελιχθεί παραπέρα).

Υπήρχε η θεώρηση πως η υβριδικότητα είναι κάτι κακό και πως τα 'καθαρά είδη' είναι καλά, λέει ο James Mallet του UCL. Η αλήθεια είναι, πως η υβριδικότητα είναι κάτι σαν την μετάλλαξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κάτι κακό, αλλά κάποιες φορές αποτελεί τη λύση σε μια ανάγκη. Η φυσική επιλογή μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε κληρονομούμενη παραλλαγή θα συναντήσει, συμπληρώνει ο Mallet.

Οι βιολόγοι εξετάζουν σήμερα την ιδέα πως πολλά είδη στη φύση δεν είναι το αποτέλεσμα καθαρών οικογενειακών γραμμών, αλλά αντίθετα αποτελούν μια μπερδεμένη μείξη διασταυρούμενων συνδέσεων. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί για παράδειγμα, το πώς οι γενετικές οδηγίες μπορούν να μετατρέψουν κάτι όπως μία κάμπια σε ένα εντελώς διαφορετικό ον όπως η πεταλούδα. Τέτοιου είδους μεταμορφώσεις είναι ευρέως διαδεδομένες στη θαλάσσια ζωή, ίσως επειδή η γονιμότητα λαμβάνει χώρα σε μέρη που συχνά ο σπόρος μπορεί να μεταφερθεί σε 'λάθος' ωάριο. Με τόσα πολλά διαφορετικά πλάσματα να αφήνουν τα αυγά τους στην ίδια περιοχή περιμένοντας τον σπόρο να τα γονιμοποιήσει, ίσως δεν προκαλεί έκπληξη πως μια περιστασιακή λανθασμένη γονιμοποίηση είναι κάτι πολύ πιθανό που μπορεί να οδηγήσει σε κάτι εντελώς αναπάντεχο.

Κλασική περίπτωση είναι ο αστερίας Luidia sarsi. Ξεκινάει σα μια μικρή κάμπια με έναν ακόμα μικρότερο αστερία στο εσωτερικό της. Τελικά, ο αστερίας μετακινείται προς το εξωτερικό της κάμπιας. Στη συνέχεια, οι δρόμοι τους χωρίζονται. Αυτό που ξεκίνησε ως ένας κάπως αλλόκοτος οργανισμός συνεχίζει και τελειώνει τη ζωή του ως δύο ξεχωριστά πλάσματα.

Πόσο διαδεδομένη είναι άραγε αυτή η βιολογική ακαταστασία; Γνωρίζουμε πως πιθανότατα, τουλάχιστον το 10% από τα φυτικά είδη έχουν δημιουργηθεί από ένα είδος υβριδισμού. Το ερώτημα παραμένει ανοιχτό για το πόσο σημαντική είναι αυτή η διαδικασία όσον αφορά σε εξελικτικά υψηλότερα είδη. Μόλις που αρχίζουμε να ξύνουμε την επιφάνεια, καταλήγει ο Mallet.


Χάρτης ηλικίας 120.000 ετών!


Βρέθηκε στην περιοχή του Bashkir θαμμένος ένας πέτρινος χαραγμένος χάρτης (μέρος μεγαλύτερου μάλλον που πρέπει να χαρτογραφεί όλη την Γη και υποθέτουν ότι έχει κομματιαστεί και θαφτεί στην περιοχή) ο οποίος δείχνει την περιοχή των Ουραλίων και χρονολογείται (από δύο όστρακα που βρέθηκαν στην επιφάνεια του) ούτε λίγο ούτε πολύ, περίπου 120.000 ετών!

Αν και η χρονολόγηση του δεν είναι σίγουρη (μπορεί τα όστρακα να είχαν εγκλωβιστεί στην πέτρα πολύ πριν χαρακτεί ο χάρτης), είναι σίγουρα αρχαίος και σίγουρα δεν συμβαδίζει με τις γνώσεις και την τεχνολογία καμιάς εποχής του παρελθόντος!


Ο χάρτης είναι τρισδιάστατος, δηλαδή χωρίζεται σε τρία μέρη από διαφορετικά υλικά που δίνουν μια τρισδιάστατη εικόνα της περιοχής με τα βουνά, τα ποτάμια, τα φαράγγια κλπ. Τέτοιος χάρτης είναι αδύνατον, σύμφωνα με τους Ρώσους επιστήμονες που τον μελετούν, να γίνει ακόμα και σήμερα και χρειάζεται βοήθεια από αεροφωτογραφίες ή δορυφόρους και μοντέρνα τεχνολογία. (Οι αμερικάνοι φτιάχνουν έναν τέτοιο τρισδιάστατο χάρτη της γης που θα είναι έτοιμος το 2010!)



Οι ακτίνες Χ έδειξαν ότι η χάραξη δεν έγινε από κάποιον χαρτογράφο με συμβατικά μέσα ( και μάλιστα πρωτόγονα ) αλλά ότι είναι φτιαγμένη με τεχνητό τρόπο και μάλιστα με εργαλεία ακριβείας.
Γι αυτό τον λόγο και τον κατασκευαστή του χάρτη τον ονομάζουν "The creator" ( o δημιουργός ).
Η πέτρα της Ντάσκα (Dashka's stone) όπως την ονομάζουν, έχει άγνωστη γραφή (σημειώσεις) πάνω της και στην αρχή νόμιζαν ότι είναι αρχαία Κινέζικα σύμβολα γραφής αλλά δεν είναι και αν και δεν έχουν ακόμα μεταφράσει αυτή την άγνωστη γλώσσα, πιστεύουν ότι είναι ιερογλυφικοί-συλλαβικοί χαρακτήρες.

Οσο μελετούν τον χάρτη, τόσα νέα μυστήρια ανακαλύπτουν.

Στο χάρτη υπάρχει ένα γιγανταίο αρδευτικό σύστημα, μαζί με τους δύο υπάρχοντες φυσικούς ποταμούς, υπάρχουν 2 τεχνητά αρδευτικά κανάλια 500 μέτρων , 12 δεξαμενές μεγέθους 300- 500 μέτρων , σχεδόν 10 χιλιόμετρα μήκος και 3 χιλιόμετρα βάθος η καθεμία.

Σε σχέση με αυτά, το κανάλι του Βόλγα σήμερα φαίνεται αστείο. Ενας φυσικός, ο Alexandr Chuvyrov υποθέτει ότι και σήμερα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να φτιάξουν μόνο ένα μικρό μέρος όσων περιγράφονται στον χάρτη. Επίσης, σύμφωνα με τον χάρτη ο ποταμός Belaya έχει τεχνητές όχθες. Και άλλο ένα μυστήριο είναι ότι στον χάρτη δεν υπάρχουν καθόλου δρόμοι!!!

Ενας τέτοιος χάρτης, λένε, δεν μπορεί παρά να φτιάχτηκε για ανάγκες πλοήγησης, άρα υποθέτουν ότι οι κατασκευαστές του ήταν θαλασσοπόροι (για να μην πουν αεροπόροι) και πιθανόν να μην είναι ντόπιοι αλλά να έχουν έρθει από άλλο μέρος θέλοντας ίσως να φτιάξουν μια αποικία σε αυτό το μέρος. Μερικοί από τους επιστήμονες πιστεύουν ότι ο χάρτης ανήκει σε έναν εξαφανισμένο αρχαίο ανώτερο Πολιτισμό...)

Οι επιστήμονες του Bashkir έχουν κάνει επίσημες ανακοινώσεις στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα για το εύρημα τους και σε λίγο και ξένοι επιστήμονες θα μπουν στην έρευνα για την επιβεβαίωση ή όχι αυτού του περίεργου ευρήματος το οποίο ανατρέπει (αν επιβεβαιωθούν οι απόψεις) την Παγκόσμια Ιστορία.